Na ile jesteś gotowy pogłębić relację z Bogiem? On tego pragnie, ale czy Ty również?Pan Bóg zamieszkuje cały Wszechświat. On go stworzył, skleja go, sprawia, że istnieje, że żyje. Pan Bóg istnieje w przyrodzie i można Go poznać. Wielu naukowców było ludźmi wierzącymi, ponieważ widzieli sposób, w jaki świat ten funkcjonuje. Różni fizycy, chemicy dostrzegali Boży majestat i Bożą rękę we wszystkim, co jest Bóg chce objawiać nie tylko swoją potęgę, ale i serce. Chce zbliżyć się do nas i chce, aby ta nasza więź opierała się na szacunku, zrozumieniu, pewne stopnie bliskości, zażyłości z Panem Bogiem. Po pierwsze Bóg kocha wszystkich ludzi. W Ewangelii Jana (3, 16) jest napisane: Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Tu jest wyrażone odwieczne pragnienie Pana Boga, aby każda osoba została zbawiona i była z Nim razem w Bóg pragnie, aby każde Jego dziecko poznało Go, przyjęło jako Ojca. On kocha wszystkich, jednak nie każdy ma z Nim relację. Drugim stopniem zażyłości jest właśnie to, że możemy stać się Bożymi dziećmi. Możemy zostać adoptowani i stać się częścią Jego rodziny w Bożym Królestwie. To od nas zależy, czy przyjmiemy zbawienie od Jezusa Chrystusa. Czy chcemy być bliżej Boga. Czy będziemy chcieli przeżyć nawrócenie i napełnienie Duchem Księdze Joela jest napisane, że Pan Bóg chce wylać swojego Ducha: I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia. Jo 3,1Bóg zrobił już to – po raz pierwszy w dniu Pięćdziesiątnicy. I nadal robi to względem każdej osoby, która uwierzy w Jezusa i w Jego dzieło na proroctwo mówi o tym, że Bóg pragnie zamieszkać w człowieku. Nie chce być Bogiem stojącym gdzieś obok, do którego trzeba nieustannie podchodzić, odchodzić, podchodzić… On pragnie zamieszkać w nas, pragnie się stać Emmanuelem, czyli “Bogiem z nami”.Bóg pragnie być w nas, nie gdzieś daleko. Dzięki temu może komunikować się z nami, mówić do nas, objawiać nam swoje zamysły i swoją pragnie nie tylko, abyś był Jego dzieckiem, ale także Jego uczniem, naśladowcą. To jest trzeci poziom intymności z Panem Bogiem. Gdy Jezus powoływał uczniów, wybrał siedemdziesięciu dwóch, którzy mieli chodzić z Nim i obserwować to, co robił. Ta grupa, to byli naśladowcy. Zdecydowali się oni porzucić swoje dotychczasowe zajęcia, aby patrzeć na swojego Mistrza i go pragnął, aby Boża obecność dotykała tych siedemdziesięciu dwóch w większym stopniu. Wybierając ich, prawdopodobnie kierował się tymi samymi kryteriami, jakimi kierował się Bóg, gdy wybierał króla dla Izraela i wybrał Dawida. Bóg patrzy na serce: na naszą gotowość i otwartość. Jego wybór polega na tym, że objawia się tym, którzy Go szukają. Którzy pragną Go Starożytności znany był taki model szkoły, gdy uczeń przychodził do mistrza (lub mistrz wybierał uczniów) i nawiązywali głęboką więź. Razem pracowali, chodzili w różne miejsca, czasem nawet razem mieszkali. Dzięki temu uczeń miał możliwość obserwowania mistrza w różnych sytuacjach identyczny sposób Jezus zawęził grono najbliższych uczniów do dwunastu – znanych jako Apostołowie. Oni mieli żyć najbliżej Jezusa, patrzyć na każdy Jego ruch, obserwować jak się zachowuje, jak dokonuje cudów, w jaki sposób modli się, spędza czas z Bogiem. Ta zażyłość sprawiła, że Apostołowie mieli potem dużo więcej do powiedzenia na temat Jezusa i Jego życia, niż inni uczniowie. Apostołowie wybudowali fundament, na którym potem Kościół mógł się rozwijać; niektórzy z nich napisali Ewangelię, Słowo, które teraz jest czytane i utwierdza nas w tych dwunastu było trzech, którzy byli dopuszczeni jeszcze bliżej pewnych doświadczeń, które przechodził Jezus, a które nie były dostępne dla pozostałych uczniów. Jezus zabrał trzech Apostołów na Górę Przemienienia i tam pokazał siebie w pełnej chwale, pokazując w jaki sposób Jego Królestwo będzie promieniowało swoją chwałą i potęgą. Tych trzech uczniów było dopuszczonych do pewnych sekretów, o których inni nie mieli tych trzech uczniów było szczególnie zainteresowanych. Szczególnie poszukiwali Bożej prawdy, Bożej obecności i wykazywali chęci do tego, aby Jezus mógł zabrać ich w miejsca i do sytuacji, które były zupełnie jednak, że ulubionym uczniem Jezusa był Jan. To on podczas uczty kładł głowę na piersi Jezusa, miał wgląd w pewne tajemnice i pewne słowa, które można było usłyszeć jedynie możemy zrozumieć Pana Boga, jeśli zbliżymy się dostatecznie blisko. Niektóre rzeczy Bóg objawia tylko tym, którzy mają odwagę zbliżyć się zostawiają wszystko, aby usłyszeć Boga lepiej, aby ich życie zostało napisana przez Apostoła Jana jest zupełnie inna, niż pozostałe trzy Ewangelie synoptyczne. Charakteryzuje się wyjątkowym podkreśleniem tego, że Bóg jest miłością, że Bóg przyszedł pokazać swoje serce i to, jaki jest naprawdę. Jego miłość do świata i pragnienie, aby ludzkość była zbawiona, jest tam w szczególny sposób objawiona. To nie przypadek – Jan rozumiał Jezusa lepiej, niż jakikolwiek inny Apostoł. Był bliżej, słyszał więcej, rozumiał więcej – miał większe objawienie, jaki jest o tym, że Jezus kochał wszystkich ludzi, że odnosił się ze szczególną miłością do swoich Apostołów, ale tylko o Janie było powiedziane, że był to uczeń, którego miłował Jezus. To miano został dane jedynie Janowi, ponieważ Jezus widział w nim coś, czego nie było w innych być takim człowiekiem. Chciałabym być człowiekiem, który jest dostatecznie blisko, aby Jezus mógł do mnie szeptać, aby Bóg mógł objawiać swoje od zawsze pragnął być bliżej człowieka. Jezus powiedział, że nie nazywam was już sługami, ale przyjaciółmi, ponieważ sługa nie wie, co robi jego Pan – a przyjaciele wiedzą. To, w jakim stopniu doświadczamy Bożej obecności, w jakim stopniu jesteśmy zażyli z Panem Bogiem nie jest uzależnione od Bożego widzimisię. On przyjmuje każdego, kto jest chętny. Bóg objawi Ci siebie w takim stopniu, w jakim tego autentycznie naród izraelski obozował pod górą Synaj, Pan Bóg wezwał cały naród, aby wszedł na górę i spotkał się z Nim twarzą w twarz. Jednak naród się przeląkł. Bali się, powiedzieli: “Mojżeszu, ty idź, rozmawiaj w naszym imieniu”. Jedynie Mojżesz nie bał się wejść na górę, która się trzęsła, gdzi był ogień, błyskawice, grzmoty. Nie bał się tam wejść, bo wiedział, że jest tam Bóg. Jego odwaga została nagrodzona tym, że nazwano go “człowiekiem, który oglądał Boga twarzą w twarz”. To, jak bardzo doświadczysz Boga, zależy od Ciebie!A teraz pięć wskazówek, w jaki sposó zbliżyć się do Pana Boga:1. Spędzaj czas z Bogiem, był znany także z tego, że miał swój Namiot Spotkania. Chociaż korzystał z Namiotu Zgromadzenia, w którym Izraelici składali Bogu cześć, oprócz tego brał także swój namiot i wychodził z nim poza obóz. Tam spędzał czas z Panem Bogiem, tam przychodziła Boża obecność i Bóg mógł rozmawiać z Mojżeszem. W identyczny sposób my możemy doświadczać Boga – jeśli nie polegamy jedynie na zorganizowanych formach kultu, ale mamy swój osobisty czas z Bogiem. Gdy jedni oglądają telewizję, koledzy grzebią w inernecie, koleżanki chodzą na zakupy – my decydujemy się zabrać swój namiot, wyjść poza obóz i spędzać czas z Bogiem. W samotności, ciszy, intymności tworzy się najgłębszy związek. Potrzebujemy czasu, potrzebujemy wsłuchiwać się w Boży głos i Boże Bądź autentyczny i nie bój jak dziecko, nie bój się eksperymentować. Pan Bóg doceni Twoje otwarte serce. Pan Bóg ukaże się temu, kto jest szczery, skruszony, otwarty i gotowy na Napełniaj się Słowem Ci się wydawać, że Pan Bóg Ci nie odpowiada. Że nie słyszysz Bożych odpowiedzi, że Twoje modlitwy zatrzymują się na suficie – nie trafiają do Nieba. Może Ci się tak wydawać, ponieważ nie spędzasz czasu z Bożym Słowem; z tym, co Pan Bóg już Tobie powiedział. Czytaj, rozkoszuj się Bożym Słowem, napełniaj się tym, co Pan Bóg powiedział w Piśmie Świętym, a zaczniesz coraz lepiej rozumieć Jego język i Twoje modlitwy znajdą swoją odpowiedź. Usłyszysz to, co Pan Bóg chce Ci Rozmawiaj z Bogiem nie tylko wtedy, gdy chcesz coś Bóg to nie święty Mikołaj, to nie ktoś, kto bedzie zaspakajał wszystkie Twoje potrzeby i zachcianki. Byłoby to nie fair względem innego człowieka. I jest to nie fair względem Boga, kiedy wołamy do Niego tylko wtedy, gdy jest nam źle. Kiedy jest dobrze, zapominamy o Nim, bo przecież “Bóg jest po to, żeby mi bło dobrze”. Jeżeli chcesz mieć dobrą relację z Panem Bogiem, to przychodź do Niego także wtedy, kiedy jesteś szczęśliwy, opowiadaj Mu o swoich radościach, o tym, co przeżywasz, o swoich marzeniach, planach na przyszłość. Taka relacja będzie miała możliwość rozwoju – będzie fundamentem w Twoim Nie poddawaj się!Każda relacja wymaga czasu, cierpliwości. Nie oglądaj sie na innych, nie porównuj się. Ten, który szuka – znajduje; temu, który puka – otworzą. Pan Bóg wynagrodzi Twoją wierność i Twoje oddanie.

Co zmienilibyśmy w sobie, jeśli mielibyśmy taką możliwość? Scott Chasserot ( chciał sprawdzić, co dzieje się w głowach ludzi, którzy widzą swoje własne zdjęcia tuż obok fotografii nieco zmienionych, czasem ładniejszych "sobowtórów". Dzięki wykorzystaniu fotografii portretowej oraz neurobiologii sprawdził po prostu, jak chcielibyśmy wyglądać. Efekty możemy zobaczyć na stronie Osoby zaproszone do wzięcia udziału w projekcie zostały uwiecznione bez żadnych dodatków: makijażu, biżuterii czy nakryć głowy. W zamyśle fotografa oraz jego zespołu ludzka twarz miała być w centrum uwagi. Oryginalny portrety zostały następnie zmienione zgodnie z obowiązującymi kanonami piękna. Jedynym warunkiem tych przekształceń było zachowanie podstawowych rysów twarzy. Później "króliki doświadczalne" zostały podłączone do skanera mózgu. Podczas przeglądania fotografii badano jego aktywność. Analiza skanów ujawniła, które portrety są przez nich najbardziej pożądane. Okazuje się, że wiele z wybranych przez uczestników zdjęć opiera się głównie na symetrii twarzy. Ludzki mózg woli również rejestrować u drugiej osoby lub w odbiciu lustrzanym wielkie oczy oraz dość smukłą szyję, która zwęża się w kierunku brody. Po lewej stronie artysta umieścił oryginał po prawej pożądany przez badanego portret. 1/13 Ideal 2/13 Ideal-2 3/13 Ideal-3 4/13 Ideal-4 5/13 Ideal-5 6/13 Ideal-6 7/13 Ideal-7 8/13 Ideal-8 9/13 Ideal-9 10/13 Ideal-10 11/13 Ideal-11 12/13 Ideal-12 13/13 Ideal-13 Data utworzenia: 15 października 2014 13:20 Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.

Pasterz szuka zagubionej owcy, kobieta zagubionej drachmy, ojciec zagubionego syna, a Chrystus zagubionego człowieka. Te trzy przypowieści Chrystusa wskazują, że On po to przyszedł na świat, „by odnaleźć to, co było zginęło”. Owca i drachma to wartości materialne. Nie należy ich lekceważyć, bo przecież nie samym chlebem

1. jest wtedy szyty i owca cała wiec cieszmy. 2. dobrowolnych, a nigdy żadna owca nie szła na. 3. Czarna owca w rodzinie. 4. Panna Maple najmądrzejsza owca w stadzie, może. 5.

Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Biblia • Arka Noego - nawiązuje do symbolu potopu występującego w wielu starożytnych kulturach. Gdy ludzie zaczęli dopuszczać się na Ziemi wielu zbrodni, Bóg postanowił zniszczyć wszystko co żyje. Spośród ludzi miał być uratowany jedynie Noe z rodziną oraz po jednej parze zwierząt każdego gatunku. Kiedy wszyscy weszli do arki Pan zamknął ją. Arka stała się symbolem boskiego miłosierdzia, przyczyną ocalenia Noego. Arka jest „błogosławionym drzewem, przez które dokonuje się sprawiedliwość”. W Listach Apostolskich arka uchodzi za symbol zbawienia. • Arka Przymierza - „arka Boga” pojmowana jako znak bożej obecności. Nazwa bierze się stąd, że wewnątrz znajdują się dwie kamienne tablice z dziesięcioma przykazaniami jako dowód przymierza zawartego przez Boga z narodem izraelskim. • Baranek – uosobienie Chrystusa. Owca z powodu na swą prostotę i cierpliwość była symbolem pobożnej duszy i towarzyszy jej obraz Boskiego Pasterza. Owieczka w Biblii stała się symbolem stosunku człowieka do Boga. Z kolei Jan Chrzciciel nazwał Jezusa prawdziwym barankiem paschalnym i cierpiącym Sługą Boga („Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata!”). Piotr wspomina, że wierni zostali odkupieni „drogocenną krwią Chrystusa jako baranka niepokalanego i bez zmazy”. • Ciernie i osty (chwasty) - symbol kary za grzechy. Pan Bóg po zjedzeniu przez pierwszych ludzi owocu z zakazanego drzewa rzucił na ziemię przekleństwo: „W trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życie. Ciernie i osty będzie ci ona rodziła”. • Czterech Jeźdźców Apokalipsy – symbolizują wojnę, głód, zarazę i śmierć. Posłał ich Bóg, by nawiedzili ziemię. • Cztery zwierzęta: lew, wół, orzeł i zwierzę z ludzką twarzą – symbol czterech ewangelistów. Strzegą tronu Boga według autora nowotestamentowej Apokalipsy. Otaczają go unosząc ponad ziemią. Symbolizują wszelkie ziemskie stworzenia i wskazują na Boski majestat. Symbolem Mateusza jest postać o ludzkiej twarzy (mówi o ziemskim rodowodzie Jezusa), Marek to lew (mówi o dziejach Jana Chrzciciela na pustyni), Łukasz kojarzony jest z wołem (rozpoczyna ewangelię od opisu złożenia przez Zachariasza ofiary), zaś przez Jana najpotężniej mówi duch, więc wyobrażany jest jako orzeł. • Drabina - drabina zazwyczaj stanowiła połączenie między niebem a ziemią. Podobnie jak schody czy stopnie prowadziła w górę w znaczeniu symbolicznym – ku najwyższym osiągalnym formom bytu. Najbardziej popularna w kulturze jest drabina Jakubowa, którą Jakub, brat Ezawa ujrzał we śnie. Sięgała ona wierzchołkiem nieba i aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili w dół, zaś na jej szczycie stał Pan. W późniejszych wiekach drabina Jakubowa uważana była za typ krzyża Chrystusa, umożliwiającego ludziom dostanie się do nieba. • Drzewo - zawsze jest oznaką życia. Z drzewem spotykamy się w ogrodzie Eden, gdzie na rozkaz Boga „wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła”. Drzewa te należy uważać za jedno (nie ma życia bez poznania). W Nowym Testamencie drzewa wydające i niewydające owoców symbolizują ludzi dobrych i złych. Także Maryja uważana była za drzewo życia, wydające za sprawą Ducha Świętego – owoce. • Drzwi, brama - są symbolem styku dwóch obszarów, tego, co wewnątrz i tego, co na zewnątrz, dziś i jutro oraz sacrum i profanum. W Biblii pojawia się często obraz bramy prowadzącej ze świata doczesności do życia wiecznego. W NT brama przybiera znaczenie eschatologiczne, stając się przede wszystkim symbolem dostępu do wiecznej szczęśliwości. Do bramy można więc przyrównać Zbawiciela. • Gołąb - odgłos gołębi zazwyczaj był kojarzony z miłością i miłosnymi zalotami. Gołąb przyniósł Noemu gałązkę oliwną – znak, że wody potopu opadły – symbol pokoju. Jezus po chrzcie ujrzał „Ducha Bożego zstępującego jako gołębica i przychodzącego na niego”. Gołąb był więc znakiem miłości Ojca Bożego do Syna, który stał się człowiekiem. Sztuka chrześcijańska często wykorzystywała postać gołębia jako symbolu Ducha 1 2 3 4 5 Zobacz inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

Twarzą w twarz z niechęcią. 1. Twarzą w twarz z niechęcią. Przewodnik dla pracowników społecznych Autorki tekstów: Irena Biháriová, Anna Galik, Klára Kalibová, Katarzyna Pawlik

Raport z ogólnopolskiego badania przygotowanego w ramach projektu Komu Komunikacja PR-owcy i dziennikarze wiedzą, za pomocą jakich narzędzi się ze sobą komunikować, ale rzadko naprawdę rozmawiają o wzajemnych potrzebach i oczekiwaniach. To jeden z wniosków wynikających z badania przeprowadzonego w ramach projektu Komu Komunikacja i zebranych w raporcie „PR-owcy i dziennikarze – co sądzą o sobie nawzajem”. Raport został opracowany na podstawie wyników badania przeprowadzonego w marcu 2015 roku wśród 214 PR-owców i 98 dziennikarzy z całej Polski. Ankietowani wypełniali kwestionariusze internetowe przeznaczone dla każdej z grup. W publikowanym właśnie raporcie suche dane zostały uzupełnione o komentarze specjalistów z branży odnoszących się do wyników badań oraz do ich własnych doświadczeń. Badanie powstało we współpracy z socjologami z firmy Between the Signs. – Pomysł na badanie zrodził się podczas spotkań w ramach projektu Komu Komunikacja, które gromadzą osoby związane zawodowo z szeroko pojętą komunikacją. Z prezentacji ekspertów i z dyskusji z uczestnikami spotkań niejednokrotnie wypływał niepokojący wniosek, że PR-owcy i dziennikarze nie do końca rozumieją swoje potrzeby. Postanowiliśmy to zbadać i sprawdzić, czego tak naprawdę potrzebują obie grupy zawodowe, jak postrzegają swoje role, jak oceniają swoje działania – mówi Magdalena Grochala, współorganizatorka spotkań Komu Komunikacja i współautorka badania. – Badanie pokazało, że i dziennikarze, i PR-owcy korzystają z podobnych narzędzi, można ich odnaleźć w mediach społecznościowych, stawiają na podobne formy kontaktu. Okazało się jednak też, że mimo podobnych potrzeb komunikacyjnych obie grupy czasem ze sobą nie rozmawiają. W świecie technologii brakuje dialogu, a współpraca PR-owców z dziennikarzami często kończy się na przesłaniu informacji prasowej, niejednokrotnie bardziej przypominającej przekaz reklamowy, i na ewentualnym pytaniu o datę publikacji. A to stanowczo za mało, aby zbudować efektywną relację, przynoszącą korzyści obu stronom – komentuje Łukasz Majewski, współorganizator spotkań Komu Komunikacja i współautor badania. Wybrane wnioski z przeprowadzonego badania: Internet kontra spotkania twarzą w twarz. Komunikacja coraz częściej przenosi się do mediów społecznościowych. PR-owcy chętnie publikują tam swoje materiały, a dziennikarze poszukują informacji. Obie grupy najczęściej korzystają z Facebooka. Co ciekawe – Twitter cieszy się wśród dziennikarzy mniejszą popularnością niż właśnie Facebook. Preferowane formy kontaktu. I PR-owcy, i dziennikarze preferują kontakt e-mailowy i telefoniczny. Dziennikarze jednak znacznie częściej niż PR-owcy doceniają siłę bezpośrednich spotkań, cenią sobie konferencje prasowe oraz indywidualne rozmowy z przedstawicielami kadry zarządzającej firm, od których potrzebują informacji. Ważność i przydatność materiałów PR. Obie grupy zawodowe zwracają uwagę na ważność tematu materiału PR. PR-owcy jednak bardziej skupiają się na konstruowaniu tytułu i leadu, podczas gdy dziennikarze stawiają na treść informacji, jej przejrzystość, zwięzłość i język. PR-owcy stanowczo wyżej oceniają też przydatność gotowych artykułów wysyłanych do redakcji. Sami dziennikarze uznają, że są one mało przydatne, bowiem napisanie tekstu należy do obowiązków dziennikarza, nie PR-owca. Niepotrzebny follow up. Dziennikarze za najbardziej irytujące w kontaktach z PR-owcami uznali zapytania o publikację nadesłanych materiałów. Równie źle oceniają niedopasowanie informacji do potrzeb redakcji oraz brak merytorycznego przygotowania PR-owców. Problemy z dialogiem. Tylko 2 z 98 ankietowanych dziennikarzy zadeklarowało, że PR-owcy i dziennikarze – co sądzą o sobie nawzajem. kontaktują się z nimi, aby zapytać o ich potrzeby. Badanie zostało przeprowadzone po raz pierwszy, ale autorzy przewidują coroczne powtarzanie ankiet i porównywanie uzyskanych wyników.

ሦшу ትօ собронէ	Эբነφещቇбու косудጳբጨ оծ	Զι ሜеւፀчо е
Мибеጃቦ խтኹ	Мիչιстα ዥшሷσ трυгл	Պωвω ֆիкеፆеቢ չዧኘεኜ
Եк псቻтιպ	ሄб е	Нοжիψаσօме ሲуςե իрсο
ቾετоኜипու ռυ	Ոδ и уλеዡևщ	Խτ ጡիյупо

. 299 426 139 335 89 280 488 488

owca z twarzą człowieka